Como sujeito

Como complemento directo

1. verbos impessoais

δεῖ, χρή,

πρέπει, προσήκει

δοκεῖ, νομίζεται

ἔξεστι, ἔνεστι

λέγεται, ὁμολογεῖται

2. locuções impessoais

ἀνάγκη (ἐστί)

ἀναγκαίως ἔχει

οἶόν τε (ἐστί)

ἄξιον

χαλεπὸν / ῥάδιον

εἰκὸς

καλόν

καλῶς ἔχει

1. dizer (λέγω, φημί, ὁμολογῶ)

2. pensar (νομίζω, δοκῶ, οἴομαι)

3.  querer (βούλομαι, θέλω, ἐπιθυμῶ)

4. mandar / persuadir

(κελεύω, πείθω)

5. proibir (ἀπαγορεύω, κωλύω)

6. poder / saber (δύναμαι, ἐπίσταμαι)

Nome (com artigo) / Oração relativa

οἱ λέγοντες

ὁ φεύγων πόνους

Completivo. Com os verbos:

1. εἰμί, τυγχάνω, λανθάνω, φαίνομαι, διατελῶ

2. ἄρχω, παύω

3. εὖ / κακῶς ποιῶ, ἀδικῶ, νικῶ, ἡττῶμαι

4. αἰσθάνομαι, ὁρῶ, ἀκούω, γιγνώσκω, μανθάνω

5. δείκνυμι, δηλῶ, ἀγγέλλω

6. χαίρω, ἄχθομαι, αἰσχύνομαι

Complemento circunstancial

1. Tempo (ταῦτα εἰπὼν ἐκαθέζετο)

2. Causa (οὐ δυνάμενοι τούτων τυχεῖν ἐστράτευσαν)

3. Fim (Τοῦτο λέξων ἔρχομαι)

4. Condicional (Ταῦτα ποιοῦντες τὰ δίκαια ψηφιεῖσθε)

5. Concessivo (Ὀλίγοι ὄντες ἐνίκησαν)

6. Modo (Λῃζόμενοι ζῶσι).